شعر و دو بیتی

ای دل که بدام معصیــــت افتادی            و از راه خطا قدم برون ننهادی

صد بار عروس توبه را بستی عقد            نایافته کام از تو طلاقش دادی

                                                                        ................

یا رب تو به فریــــــاد من بیکـــس رس              لطف و کرمت یار من بیکــــس بس

هر کس به کسی و حضرتی می نازد              جز حضرت تو ندارد این بیکس کس

    ................

         پیش ارباب خـرد مایه ایمان ادبســت      *       لاجرم پیشه مردان سخندان ادبست

        بی ادب را بسموات بقا منزل نیست       *     در سموات بقا منــزل مــردان ادبســت

       دامن عقل و ادب گیر که در راه یقین       *         بر سـر گنج وجود تو نگهبان ادبســت

        آدمیزاده اگر بی ادب است آدم نیست    *      فرق در جنس بنی آدم و حیوان ادبست

    کردم از عقل سوالی که بگو ایمان چیست  *   عقل در گوش دلم گفت که ایمان ادبست

 عاقبت هر چه کند خواجه پشیمان گردد  *    آنکه از وی هیچ نشود هیچ پشیمان ادبست

چشم بگشا و ببین جمله کلام الله را    *     آیه آیه همگی معنی قرآن ادبست

   گر تو خواهی که قدم بر سر ابلیس نهی    *     با ادب باش ببین قاتل شیطان ادبست

    چند روزی که در این خانه تن میهمانی   *    با ادب باش که خاصیت مهمان ادبست

...................

راست کردن شرع را بر خوُد خطاست   *    خویشتن بر شرع باید کرد راست

...................

 به چشم خویش دیدم در گذرگاه   *   که زد بر جـان موری مرغکــی راه

  هنوز از صید ، منقارش نپرداخت   *   که مرغی دیگر آمد کار او ساخـت

  چو بد کـــردی مباش ایمن ز آفات  *    که واجب شـد طبیعت را مکافات

          سپهـــر آئیـــنه عدل است شایـد   *    که هــــــر چه از تو بیند وا نمایـد        

       اگر خیر است قصدت، خیر بینــی   *   و گر شر،شر هم اینجا شر بینی     

...................

   پادشاهی که بر عالمی دست داشت  *   در آن دم که می رفت عالم گذاشـت

      میســــر نبــــودش کز او عالمــــــــی    *    ستاننـــــد و مهلت دهندش دمــــی  

    نگهـــــدار فرصت که عالم دمی است    *  دمی پیــش دانا به از عالمــــی است

...................

هر گنج سعادت که خدا داد به حافظ   *   از یمن دعای شب و ورد سحری بود

...................

ای بسا ابلیس آدم روی هست      *      پس به هر دستی نباید داد دست

...................

ناکسان را ترک کن بهر کسان *  قصه را پایان بر و مَخلص رسان

...................

تلف کـــردی به هــرزه نازنیــــــن عمــر   *   نگویی در چه کار است این چنین عمر

...................

شیری نه خون آهو و بره خوردن است   *    گر دیو نفس را بدریدی غضنفری

...................

حکیمان،راست گفتارند و کردار   *   مس قلب تو زر گردد بدین چار

...................

پسر نوح نوح با بدان بنشست   *    خاندان نبوتش گــم شـــد

 سگ اصحاب کهف روزس چند    *  پی نیکان گرفت و مردم شد

...................

اگر لذت ترک لذت بدانی     دگر لذت نفس لذت ندانی 

..................

 در مقامی که کنی قصد گناه  *   گـر کند کودکی از دور نگـاه

 شرمت آید، ز گنه در گـذری    *   پرده عصمت خود را نــدری

 شرم بادت که خداوند جهـان  *    کـو بود واقف اسرار نهــان

       نظـرش در تو بود بیگه و گـاه   *  تو کنی در نظرش قصد گناه